στρέβλευμα

τὸ, Α

1. στρέβλωμα, στράβωμα

2. μτφ. διαστροφή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στρεβλός + -ευμα, πιθ. μέσω αμάρτυρου *στρεβλεύω].